annem meleklerin sesini duyacak kadar uzundu
ya da ben küçüktüm güzelce öldüğünde
wey bavoo vallahi kederden hatırlamıyorum bayan
üst ranzam olmadı hiç
hep ağlamam geldi yanıma gece yarılarında bayan
hep ıslak bir yastıkla uyandım sabahlara
ana gibi yar olmaz, ben aşktan anlarım bayan
otuz üç tesbih eskittim bayan otuz sene boyunca
bilmem kaç kör bıçak damarlarımı görmeyen
içimi öksüz bir güle döktüm balkonda bayan
kederimi kalbimle birlikte aşağı atmak istedim
weyy bavoo vallahi Allah bırakmadı bayan
sobadan sıcak kestane bakışlarıyla ısıttım kışlarımı
annemin gözleriyle ıslandım sonbaharda bayan
her bahar filizlenen bir yerimi kırarak hafifledim
yüzümü aynalardan saklayarak büyüdüm
çünkü yanaklarımda hala elleri var bayan
wey bavoo vallahi terliklerini bile özledim.
*Didem Madak’a rahmetle…
Cevapla
Want to join the discussion?Feel free to contribute!
Aşkı aşk bilir yalnız
Yav hocam şiir hoş, ama her nedense ben bu ağlayan velet fotoğrafından çok irrite oluyorum.
“otuz üç tesbih eskittim bayan otuz sene boyunca” daha ne denilebilir ki.
‘içimi öksüz bir güle döktüm balkonda bayan’ 🙂
bayan kelimesine olan alerjime rağmen merhem diye sürülecek tarzda şiir olmuş hocam
vallahi terliklerini bile özledim
her bahar filizlenen bir yerimi kırarak hafifledim…
yaw dünya boştur.