Kelebek Yasak

Gel akşamın karnına bir kelebek saplayalım Leyla
Çocuksuzluğumuza bir rüya uyduramıyorum

Islak kilimler dövüyorlar kalbimin üzerinde sabaha kadar
Biçimsiz bir bulut gibi halime ağlıyorum

Karanlıkta yalnızlık geyiğini dişliyorum tüm zamanlarda Leyla
Beyhude yaşıyorum sensiz, boşlukta tükeniyorum

Güneş horoz seslerini aydınlatınca uyuyorum Hava’nın kızı
Gel bana elma soy, kanıma katış, gecelere laf geçiremiyorum

Kalbime ev kur, aklımda uslu dur sonra ölüme kadar
Sensiz her gece göğe bu soruyu uluyorum:

Bu bıçak kör mü yoksa görmezden mi geliyor bileklerimi?
Kainat bağırıyor ‘’Kelebek yasak kelebek yasak’’ sensiz ölemiyorum