Sen Mansursun Büyük Düşün

Kalıcı bir hasar gibi üstümde kaldı doğumum
Sırtıma bir yüktüm kırkıma kadar
Ecnebi dertleri vardı sevmelerimin
Ellerimi başkasının elleri gibi taşıdım
Cebimle Amerika’ya özendim aklımda İsviçre
Ki bıçağın eti deşmesi gibi geçti zaman
Beynim aya çıktı ve düştü oradan
İliğimi dansa kaldırırdı bir kelebek her akşam
Kalbime ancak kırkımda vardım
Dağın bağrında yara kalbim mağara
Kalbim sen ey kabzam divitim dağdağam
Biraz Cüneyd, biraz harap olmuş Bağdat
Ve sen Mansursun büyük düşün biraz
Annem ölünce kendimi sırtımdan indirdim
Yaşım kırk bir ve annemin suni gözyaşı damlası
Miras kalınca bana
Her belaya maşallah demeyi öğrendim
Bildim burası durulacak yer değil
Ne olsam eksik kalacağım bildim
Bildim yarı yolda öleceğim
Yüz yıl bile yaşasam